" لوح مبارک حضرت عبدالبهاء "
هُواللّه
خداوند عالميان عالم انسانی را جنّت عدن خلق فرموده اگر
صلح و سلام و محبّت و وفا چنانکه بايد و شايد يابد جنّت اندر
جنّت گردد و جميع نعمای الهی فراوان و سرور و طرب بی پايان
شود و فضائل عالم انسانی آشکار و عيان و پرتو شمس حقيقت
از هر سو نمايان گردد ملاحظه کنيد که حضرت آدم و سائرين
در جنّت بودند بمجرّد آنکه در جنّت عدن در ميان حضرت
آدم و شيطان نزاعی حاصل گشت جميع از جنّت خارج شدند
تا آنکه نوع انسان عبرت گيرد و آگاه شود که نزاع و جدال
سبب حرمان است حتّی با شيطان لهذا در اين عصر نورانی
بموجب تعاليم الهی حتّی با شيطان نزاع و جدال جائز نه
سبحان اللّه با ظهور اين برهان چگونه انسان غافل است
باز می بينی عالم انسان از کران تا بکران جنگ ونزاع است
جنگ است بين اديان جنگ است بين اقوام جنگ است
بين اوطان جنگ است بين سروران چه خوش بود اگر اين
ابرهای سياه از افق عالم متلاشی ميشد و نور حقيقت ميدرخشيد
غبار حرب و قتال می نشست و نسيم عنايت از مهبّ صلح و سلام
ميوزيد جهان جهان ديگر ميشد و روی زمين استفاضه
از نور مبين ميکرد اگر اميدی هست از الطاف ربّ مجيد است
که عون و عنايت برسد و جنگ و ستيز و تلخی تيغ خونريز
مبدّل بشهد و دوستی و آشتی و راستی و درستی گردد کامها
شهد انگيز گردد و مشامها مشکبيز شود و اين سنه ميلاد را
ميعاد صلح جديد فرمايد و اين انجمن محترم را بر صلحی
عادلانه و عهد و پيمانی منصفانه موفق و مؤيّد فرمايد تا الی
الابد مبارک باشد عبدالبهآء عباس
مكاتيب عبدالبهاء جلد چهارم ص150