دستهای پدر / سوزان فانکه
نیمه شب بود که از خواب بیدار شدم و همسرم، مارتی، را دیدم که کودک خردسالمان، نوآ را در آغوش گرفته به آرامی و نرمی تکان میداد. لحظه ای در آستانۀ در ایستادم و مرد حیرت آور زندگی ام را، که از موهبت برخورداری از وجودش به عنوان شریک زندگی برخوردار بودم، نگریستم؛ او با محبّت تمام گونۀ صورتی رنگ تپل نوآ را نوازش میکرد تا او را آرام کند. در ژرفنای دلم احساس کردم که نوآ دچار مشکلی جدّی شده است.