تعليم وتربيت در تعالي مقام انسان و ترقي عالم انساني نقش بسيار مهمي ايفاء مي كند ، از اينرو افرادي كه وقت و نيروي خود را صرف مسائل تربيتي مي نمايند از ديدگاه جامعه، مقام و منزلت والائي دارند . در دیانت بهائی نيز مربيان مورد عنايت بسيار قرار گرفته اند . از جمله می خوانیم:
" تعليم كودكان به نص صريح فرض و واجب .... معلمان ، خادمان حضرت رحمانند (خداوندند) زيرا قائم به اين خدمت كه عبارت از عبادت است...."  (1)
" .... چه امتيازي مقدس تر و چه مسئوليتي عظيم تر از قيام به تربيت نسل جديد...."  (2)

با توجه به مسووليت عظيمي كه برعهده مربيان است ، مختصرا به اهم وظايف آنها مي پردازيم.

القاي عشق و محبت
تربيت داراي ارزش و مقامي والا است و مربياني كه به اين امر مهم اقدام مي نمايند، در نهايت سرور قلبي به كار و خدمت خود مباهات نموده و عشق مي ورزند . همچنين عشق و محبت خود را نسبت به كودكاني كه تحت تعليم و تربيت ايشان قرار دارند ، نثارمي كنند. از گفتار و كردارشان ترانه عشق و محبت به حق و خلق به گوش مي رسد و از اين طريق آن اطفال رحماني نيز رسم محبت الله و محبت به همنوع را مي آموزند.
مربيان به " طبيب اخلاق" ، " اديب عشق " ، " باغبان بوستان الهي" توصيف شده اند بنابراين سزاوار است كه با نهايت عشق و علاقه در تربيت كودكان بكوشند و از مشاهده نشو ونماي آنها و بارور شدن شجر هستي ايشان ، سرور دل و جان حاصل نمايند.

مطابقت اعمال و اقوال
مربياني كه به آنچه مي گويند ، خود نيز عاملند ، گفتارشان نافذ بوده و تاثير زيادي در تغيير رفتار و تربيت اطفال دارد. چنين نفوسي با حضور و حركت خود، با اعمال و اقوال خود ، با سكون و سكنات خود ، با لحن و كلام خود ، ارزش هاي اساسي را به ذهن و روح اطفال القاء مي نمايند . آنان در فضاهاي روحاني و ايماني و عرصه هاي فرهنگي و اجتماعي ، ارزش هاي اساسي را حفظ كرده و موجب حفظ و صيانت جامعه مي گردند.
" .... انسان آنچه به لسان گويد بايد به اعمال و افعال ثابت كند...."  (3)

تربيت به شرايط دين و اخلاق
جميع اعمال پسنديده از آثار ايمان حقيقي پديد مي آيند. آنچه در تربيت كودكان لازم و ضروري است تعليم كلمه توحيد و خشيه الله ( ترس از دست دادن محبت خداوند) است  زيرا تنها به قوه اي عظيم و دروني است كه مي توان كودكان را از انجام امور مكروه بازداشت و چه  قوه اي عظيم تر از قوه محبت الله قابل تصور مي باشد.
" اي معلم رحماني.... اطفال ياران رحماني را رسم و آيين محبت الله تعليم نما...."   و   " .... به اخلاق رحماني تربيت نما و به تنزيه و تقديس دلالت كن..."   (4)                          
از ابتدا " اثبات الوهيت و وحدانيت رب قديم و نبوت انبياء و مرسلين و بيان آثار و آيات ...." گردد.
" در بلندي همت اطفال بسيار كوشش نمائيد كه چون به بلوغ رسند مانند شمع برافروزند.... در فكر عزت ابديه و تحصيل فضايل عالم انساني باشند."  (6)                      
" ... بنات ( دختران) را به عصمت و عفت و حسن اخلاق و آداب پرورش دهيد...."  (7)

كودكان در معرض نقايص و عيوب طبيعي هستند ، نقايص و عيوبي كه مداوايشان در دست هيچ پزشك توانائي نيست بلكه نتيجه تلاش عاشقانه مربياني حائز معرفت ، دانش ، بينش و مهارت است كه با عشق ، ايثار و استقامت ، قادرند نهال هاي گلستان وجود يعني كودكان را پرورش دهند تا به درختاني پربار تبديل شوند و كل عالم از ثمرات آن بهره مند گردند.
آنها همانند معدنچياني هستند كه سنگ هاي قيمتي را در معدن وجود انساني تشخيص مي دهند و با صبر و شكيبايي و تلاش ، آن جواهر را استخراج مي نمايند ، جواهري كه زينتبخش عالم وجود مي گردند و چشم هر بيننده اي ازمشاهده درخشش آنها خيره مي  شود.
خوشا به حال مربيان شايسته كه به خدمتي مشغولند  " كه سبب روشنائي رخ در ملكوت ابهي است"

مراجع:
(1)  مجموعه آثار درباره تربيت ، ص50
(2) همان ماخذ، ص 100
(3) همان ماخذ، ص 42
(4)  حضرت عبدالبهاء ، منتخبات ،  ص 79- 78
(5)  مجموعه آثار درباره تربيت، ص 59
(6) همان ماخذ، ص 65
(7) همان ماخذ، ص 68