ربّ اعلی در آخرین دیدار

رو به یاران باوفا فرمود

تا نگردد شهید بیگانه

مرگ از آشنا رجا فرمود

گفت شایسته آن بوَد که یکی

از شما دوستان یك دل من

جانم از بند تن رها سازد

شود از روی مهر قاتل من

زین سخن رفت از نَفَسها تاب

حال دلدادگان پریشان شد

 وین تقاضا ز نقطة اولی

 سبب اشك و آه ایشان شد

دعوتی اینچنین مالل انگیز

 کی تواند کسی اجابت کرد

 جز زنوزی که از ره تسلیم

 امر مولای خود اجابت کرد

 گفت:ای تا به حشر سرور من

 پی فرمان بی مثال توام

هر چه فرمائی آن کنم

 زیرا تابع رأی لایزال توام

طلعت دلگشای مظهر حق

 به تبسّم چو گل شکوفا شد

وزنگاه مسرّت آمیزش

 نورباران حریم دلها شد

لب خندان گشود و با شادی گفت

 سرّ بیان عیان آمد

شکر درگاه کبریائی را

 کز بلوغ بشر نشان آمد

صبح فردا گلوله های قضا

 کرد ادغام جاذب و مجذوب

این بُوَد مُقتضای حضرت عشق

 محو سازد حبیب در محبوب

شعری از جناب فرهمن مقبلین پیام بهائی ش 308 ص 2