دوست عزیز من دوتا بچه دارم فرزند اولم با دومی 7 سال اختلاف سن داره اول چوان بودم خیلی خوشحال که جنسم جوره یه دختر دارم و یه پسر فرزند اولم بسیار برای دومی خوبه و ازش همه نظر حمایت میکنه ولی راستشو بخواهی خودش تنهاست مخصوصا که از دو جنس مخالفند اگر هر دو خواهر بودند شاید اینطوری نبود شایدم من اشکالی داشتم امیدوارم شما بتوانید به فرزند دوم هم آموزشهای لازم را بدهید تا حقی از اولی ضایع نشود.

كاربر گرامي نيكان عزيز جاي بسي خوشوقتي است از اينكه در جميع امور زندگي بخصوص امر مهم تعليم و تربيت فرزندتان به حبل مشورت متمسكيد . اميدواريم همواره موفق و مويد باشيد. اما راجع به سوال شما بايد عرض شود روانشناسي ديدگاههاي مختلفي در اين زمينه دارد زيرا هر يك ازوجوه تك فرزندي يا چند فرزندي مي تواند معايب و مزايايي داشته باشد از جمله مزايايي كه در تك فرزندي وجود دارد : كو دكان تك فرزنداعتماد به نفس بالا و احساس امنيت بالايي دارند ،همچنين چون در محيطي رشد مي كنند كه فقط افراد بالغ حضور دارند لذا زودتر سخن مي گويند ،روحيه اجتماعي بالايي دارند ،از والدين خود تقليد مي كنند و رفتارشان چون بزرگسالان است تا حديكه گاه اعجاب همه را بر مي انگيزند،بلوغ زود رس دارند ، ديدگاه خود را به راحتي بيان مي كنند ،زودتر وارد مسايل اقتصادي و كار مي شوند و والدين مجبور نيستند محبت خود را ميان فرزندانشان تقسيم كنند و از مشكلاتي مثل رقابت و حسادت و زد و خورد ميان كودكان نيز فارغ و آسوده اند و امكانات و شرايط بهتر و بيشتري براي كودكان فراهم است . اما مضرات تك فرزندي : اين كودكان چون همواره همه امكانات را به تنهايي در اختيار داشته اندو والدين نيز هر گونه شرايطي را برايشان فراهم نموده اند لذا افرادي بار مي آيند كه نمي توانند نااميدي و فشارهاي روحي را تحمل كنند ،معمولا اگر توهيني غير عمدي به آنها شود ،آن را عمدي تصور مي كنند ،اگر رنجيده خاطر شوند تا مدتهاي مديد در خود زنده نگه ميدارند، فقط به برقراري روابطي علاقه دارند كه برايشان منافع دارد و احساساتشان را جريحه دار نميكند، دوست و همدم در منزل ندارند لذا برخي احساسات را تجربه نمي كنند و و چون كودك ديگري در خانه نيست كه رقيب او باشد يا حس حسادتش را برانگيزد يا مجبور باشد براي تصاحب وسيله اي با اودعوا كند لذا فرصتي براي كنترل و كسب تجربه و مديريت در اين گونه مسايل را نمي آموزند، جايي براي رقابت با خواهر يا برادر براي جلب رضايت والدين ،چيرگي بر ديگران ،اثبات برتري خود ،درگيري و دفاع نيست . در دعواهاي مكرر بين خواهر و برادر است كه كه كودك كنترل احساسات خود را ياد مي گيرد و بار ديگر بازي مي كند اصولابلوغ روحي و رواني نيازمند مواجهه با مشكلات و تجربه شكست است ، معمولا به خاطر مراقبت افراطي والدين فردي ضعيف و كم تحمل بار مي آيند ،همواره والدين تسليم خواسته هاي فرزند خود هستند، موقعيتي براي درد دل كردن با خواهر و برادر ندارند و نوعي خلاء عاطفي در آنها بوجود مي آيد، والدين به خاطر داشتن تنها يك فرزند معمولا توقعات بالايي از فرزند خود دارندزيرا او را تنها ثمره زندگي خود مي بينند همچنين وابستگي والدين به فرزند خود، زياد است همچنين رشد كودكان از جوانب مختلفي مورد نظر است مثل رشد عاطفي يا عقلاني يا اجتماعي و غيره كه تعامل با افراد بيشتري در خانواده مي تواندشرايط رشد مطلوب تري را فراهم آورد و شخصيت محكم تري را پايه ريزي نمايد. از طرف ديگر رواج تك فرزندي باعث مي شود نه تنها فرزند مااز داشتن برادر و خواهر محروم باشند در آينده فرزندان آنها نيز از داشتن عمه عمو و خاله و دايي محروم باشند و اين به معنايي نسلي فاقد فاميل و منسوبين است كه به فرموده شوقي افندي در يكي از مرقومه هايشان" چنانچه نادرست نباشد معهذا از رده خارج كردن اجزاي اساسي تشكيل دهنده اجتماع مسلما خطري براي زندگي اجتماعي محسوب خواهد شد ." زيرا يكي از اهداف ازدواج ادامه نسلها است. بر اساس آنچه ذكر شد معمولا تك فرزندي به عنوان گزينه ايده ال توسط روانشناسان توصيه نمي شود . اكثر روانشناسان معمولا دو الي سه فرزند را و با فاصله سني حدود 3 سال توصيه مي كنند اگر چه در بسياري مواردنيز والدين به خاطر شرايط ويژه خودمثل محدوديت هاي جسماني و ژنتيكي و غيره و دلايلي كه دارند تنها يك فرزند دارند اما در هر حال اين موضوعي است كه تصميم در مورد آن كاملا با شما و همسرتان است كه بخواهيد چه تعداد فرزند داشته باشيد . در اين موارد، بايدي در كار نيست بلكه مهم اين است كه كودك در محيطي شاد و باطراوت رشد و نمو يابدو زن و شوهر در كمال اتحاد و آرامش و امنيت به تربيت فرزند دلبند خود پردازند. با سپاس مشاور سايت