اهميت تربيت در بهداشت جسم و روان نگارش : شبستان همه ساله روز 18 فروردين، مطابق 7 آوريل، به عنوان روز جهاني بهداشت در سراسر جهان گرامي داشته مي شود . در ايران اين روز به نام روز سلامتي نام گذاري شده است . درچنين روزي در سال 1948 ميلادي در نيويورك نخستين اساسنامه بين المللي بهداشت از سوي سازمان بهداشت جهاني تدوين گرديد همچنين در ژوئن همان سال، نخستين مجمع عمومي سازمان بهداشت جهاني در ژنو با حضور نمايندگان بيش از 61 كشور جهان تشكيل شد . از آن سال به بعد، همه ساله چنين روزي به عنوان روز جهاني بهداشت، در كشورهاي مختلف گرامي داشته مي شود . سازمان بهداشت جهاني كه در شهر ژنو پايتخت سوئيس قرار دارد از موسسات وابسته به سازمان ملل است و اين سازمان با هدف فراهم كردن امكانات بهداشتي و سلامتي براي كليه انسانهاي روي زمين ، برنامه هاي زيادي را به مرحله اجرا مي گذارد تا زمينه مناسب را براي مساعدت كشورها در تقويت بهداشت عمومي خود، فراهم كند. بهداشت چيست ؟ بهداشت، عبارت است از علم و هنر پيشگيري از بيماري ها، طولاني كردن عمر و بالا بردن سطح سلامت و توانايي بشر . اهميت بهداشت در آن است كه اگر تك تك افراد جامعه سالم باشند، مي توان جامعه سالم بوجود آورد. بهداشت در يك تقسيم كلي، به دو نوع بهداشت جسماني و رواني تقسيم مي شود و اين دو، تاثير و نفوذ به سزايي بر يكديگر دارند. بسياري از بيماري هاي جسماني به دنبال خود، بيماري هاي رواني مثل افسردگي را بوجود مي آورند و بسياري از مشكلات رواني مثل اضطراب، مي توانند زمينه بيماري هاي جسماني همچون زخم هاي دستگاه گوارش را فراهم كنند و يا مورد ساده اي همچون رعايت نظم و ترتيب و نظافت، اگر چه ظاهرا مربوط به جنبه جسماني و بهداشت جسماني است اما تاثير شديدي در روح و روان آدمي مي گذارد و به همان نسبت، بهداشت رواني افرا د نيز رابطه مستقيمي با عملكرد فردي و اجتماعي آنان دارد. از طرف ديگر بهداشت جسم و روان، ارتباط نزديكي با تعليم و تربيت دارد به عبارت ديگر تعليم و تربيت نقش مهمي در سلامت جسماني و رواني افراد ايفا مي كند زيرا بهداشت چه از بعد جسماني يا رواني، با شناخت و يادگيري و كسب عادت در ارتباط است . بسياري از رفتارهاي ناسازگارانه مثل عدم رعايت احترام و پايمال كردن حقوق ديگران، پرخاشگري، ترسهاي بي مورد ، تعصب كور كورانه و عدم صبر و شكيبايي، ناحق شمردن ديگران و سوءظن شديد و بي دليل به همه چيز در قالب توهم، مي تواند ناشي از تربيت و يادگيري نا صحيح باشد؛ همچنين رفتارهايي مثل رعايت نظافت و پاكيزگي و نظم و ترتيب و يا محبت به همنوع، همت و عزم و اراده، تواضع و فروتني، تحمل و بردباري، امانت و درستكاري و غيره نيز با امر يادگيري و تعليم و تربيت مرتبط است. تعليم و تربيت، اساس بسياري از رفتارهاي انساني است لذا بايد آن را بسيار مهم شمرد و توجه نمود .هر طفلي مي تواند با تربيت صحيح، سبب نورانيت جامعه خود و بالنتيجه عالم وجود گردد و يا با تربيت نا صحيح، سبب ظلمانيت آن گردد. اطفال چون تربيت صحيح يابند شمعهاي روشن عالم وجود شوند و مثمر ثمر گردند والا بدخوي و بد رفتار و پر غرور و متكبر بار آيند . بوسيله تربيت است كه اطفال، اسباب و روش هاي صحت بدن و قوت بنيه و صيانت از امراض را مي آموزند . بهداشت مي تواند در ابعاد پيشگيري، درمان و توانبخشي مطرح باشد و تربيت كودكان در بعد پيشگيري، مطرح است. پس" اي اماء رحمن ، تربيت اطفال از آغاز كودكي بر عهده شما گذاشته شده، شماييد كه بايد اخلاق فرزندان را تهذيب و تحت جميع شرايط و احوال آن را سرپرستي و مراقبت نماييد . چه كه حق جل جلاله، مادران را اول مربي اطفال و نونهالان، مقرر فرموده است . اين خدمت، وظيفه اي بسيار عظيم و خطير و مقامي به غايت عزيز و جليل است و نبايد نسبت بدان، هيچگونه سستي و تهاون راه يابد . اگر در چنين صراط مستقيمي قدم نهي، نسبت به اطفال، هم در مراتب روحاني و هم در شئون جسماني، مادر حقيقي به شمار خواهي رفت ." (مجموعه آثار مباركه در باره تربيت بهايي، ص 74)