موضوع بسیار خوبی را مطرح کردید. من فکر می کنم چهار سالگی خیلی دیر است و کودک دیگر شکل گرفته. دوران جنینی هم که نمی توان ارتباطی با کودک برقرار کرد تا او را تربیت کرد به نظر من 2 سالگی مناسب است کودک می تواند هر چه به او یاد می دهیم را یاد بگیرد . نمی دانم نظرم درست است یا نه لطفا راهنمایی کنید

شهلا جان بنده نيز مثل شما از اين موضوع خوشم آمد . زيرا بسيار ريشه اي و اساسي به موضوع تعليم و تربيت اطفال پرداخته است . من فكر ميكنم . نگران نبايد بود براي انتخاب گزينه صحيحتر عجله نمود و بلافاصله به نظر واحد و جامع و كامل رسيد . بهتر است اجازه دهيم اين موضوع با همراهي ساير علاقه مندان عزيز بحث و بررسي شود و شور و مشورت بيشتري با يكديگر نماييم و سرانجام با كمك هم و نيز هدايت مسولين عزيز سايت به يك نتيجه گيري درست و كامل و منطقي دست يابيم .حقيقت شعاع ساطع از تصادم ( برخورد ) افكار است . بهتر است در هنگام شور وقتي يكي از موارد سني شروع تعليم و تربيت را ذكر مينماييم . دلايل آنرا نيز بيان كنيم تا به علل انتخاب و اهميت آن از نظر خودمان ساير دوستان همراه نيز مطلع شوند . لذا ، من نيز به عنوان يكي از علاقه مندان روي اين موضوع فكر بيشتر مينمايم و در كامنت بعدي نظرم را بيان ميكنم . باميد لحظه هاي سر شار از شادي و موفقيت .

موضوع بسیار مناسبی را به بحث گذاشتید چرا که هر چه در این مورد صحبت شود باز هم کم است من فکر می کنم تربیت فرزند به تربیت خودمان ارتباط دارد به اعمالمان که یاد گرفتیم به تربیتی که شدیم پس میتونه قدمت طولانی داشته باشه منتظر نظر دیگر کاربرانتون میمونم . راستی چه سایت قشنگی دارید منو همکار خودتون بدونید .

نوشته شده توسط آذر امیدوارم پدران عزیز هم در این بحث مهم شرکت کنند. به نظر من تربیت قبل از انتخاب همسر شروع می شود. معیارهای انتخاب در ازدواج نقش مهمی در تربیت فرزند دارد.اینکه چگونه فکر می کنیم چه اهداف وچه نگریشی داریم با چه هدفی ازدواج میکنیم با چه هدفی کودکی را بوجود می اوریم چقدر به تساوی حقوق زنان و مردان معتقدیم و... همه وهمه پایه و اساس نوع تربیت کودکمان خواهد بود. زیرا کودک ما آنگونه تربیت می شود که هستیم نه آنگونه که میخواهیم .مگر آنکه خود را آنگونه که میخواهیم تغییر دهیم واصلاح کنیم تربیت کودک از تربیت خودمان آغاز میشود .

دوستان عزیزم راستش رو بخواین اولین نظر رو که خوندم کمی متعجب ماندم ما چطور می توانیم با جنین خود در ارتباط نباشیم؟ دنیای امروز و اکتشافاتش به ما م یفهماند که ما چقدر می توانیم بر روی جنین خود موثر بوده و با در ارتباط باشیم. چند وقت پیش در تلویزیون نشان می داد که طبق آزمایشات و تحقیقات جنین تمام عوامل بیرونی که برای مادر اتفاق می افتد تمام حالات مادر را به خوبی می فهمد و مدرک است مثلا نشان م یداد اگر پدر پای مادر را نوازش می کرد جنین در شکم پای خود را نوازش می کرد و یا حتی صحبت پدر با جنین جنین را به حالت گوش دادن و احساس صحبت های پدر نشان می داد. اما باز هم به عقب تر بیاییم، زمان تربیت کودک زمانی نیست که ما به محض اینکه باردار شدیم دست به کار خواندن کتاب ها و مقاله ها شوی. تربیت تنها ابعاد بار آمدن نیست تربین نفس ایجاد فضایی که کودک در آن بتواند به رشدی زیبا و روحانی برسد است. دقت کنید گاهی وقت ها با خودم م یگویم من اگر از نوجوانی هم به این مسئله تاکید می کردم باز هم اهمیتش بیش از اینها بوده است. به نظر من 9 ماه قبل از اینکه ما بخواهیم تصمیم به داشتن فرزندی داشته باشیم یعنی 9 ماه قبل از اینکه 9 ماه بارداری را داشته باشیم خودمان را آماده می کنیم روحیاتمان را و شرایطمان را. به قول دوست خوبمان باید از خودمان به نوعی شروع کنیم. و بعد از 9 ماه که من به آن می گویم 9 ماه اول. ما در نه ماهی که جنین در ما رشد می کند می توانیم با آرامشی قوی با جنینمان ارتباط داشته باشیم. از قبیل صحبت کردن نوازش شکم مادر و ... م یتوانیم پیوند و ارنباطی روحانی و زیبا با وی برقرار کنیم و از همه مهم تر برای او دعا بخوانیم. و مراحل تربیتی بعد از زایمان و شیرخوارگگی و نوپایی و ... نیز به ترتیب شایان توجه والدین عزیز است. در پناه حق شاد باشید.

من فکر می کنم پیش از دوران جنینی باید برای تربیت کودکان اقدام کرد. باید خود را آماده کنیم و خصوصیات لازم را در خود پرورش دهیم و در واقع به تربیت خود بپردازیم آنگاه به تربیت فرد دیگر بپردازیم. حتی زمان انتخاب همسر ما در واقع پدر و مادر فرزندان آینده خود را انتخاب می کنیم و باید از خود بپرسیم آیا این فرد پدر یا مادر خوبی برای فرزندانمان خواهد شد؟

به نظرمن بهترین سن دوران جنین است چون تمام حرکات گفتار کردار،مادر روی جنین اثر میگذارد و مادر باید خیلی مراقب باشد دچار اشتباه یا خطای جبران ناپذیری نشود.زجمله پرخاش و عصانیت مادر که ثرات مخربی روی جنین دارد کما اینکه نوزاد در کودکی نیز فردی پرخاشجو وبدخلق شود.لطفآدر این موردازکارشناسان مربوطه استفاده کنید وما را در جریان قرار دهید متشکر.

به نظر بنده زمان مناسب برای آغاز تربیت قبل از دوران جنینی است. اول باید آموخت چگونه پدر و مادر شویم بعد بچه دار.

من گزینه آخر را انتخاب میکنم. به این دلیل که در میان نظریات مختلف یادگیری ، به نظریه یادگیری اجتماعی یا مشاهده ای آلبرت بندورا بسیار معتقدم.بخش عظیمی از یادگیری های کودکان ما از تقلید و مشاهده رفتار بزرگترها خصوصا ً مراقبان یعنی پدر و مادر و اعضاء نزدیک خانواده شکل میگیرد.بنابراین برای داشتن کودک راستگو باید راستگو باشیم ، برای دریافت احترام از جانب کودک باید با همه محترمانه رفتار کنیم، در کل برای داشتن کودکی صالح ،خود باید صالح و درستکار باشیم واین فرایندی است که از ابتدای تولد خود ما آغاز شده ، وگرنه نمیتوان به یکباره با پدر یا مادر شدن تغییری شگرف در خود ایجاد کرد.

جواب این سوال واضح است که اگر قبل از دوران جنینی تربیت آغاز شود بسیار قوی وقابل اجراتر است.ولی اگربه دلیل بی اطلاعی موفق به تربیت در دوران قبل وحین جنینی نشدم اینطور نیست که دیگر بیفایده است.من وخانمم بسیارباهم خوب ومهربان هستیم وجو خانه ما بسیار آرام وساکت است دوران جنینی فرزندم نیز درآرامش سپری شد الان فرزندم 21ماهه است و خواهرم هم بر این نکته اذعان دارد که آرامش از چهره فرزندم مشخص است ولی من دیدم فرزندانی که درخانواده ای متشنج متولد شده اند بسیار ناآرام وملتهب بنظر می آیند.خداکند روزی برسدکه تمام خانواده ها به این آگاهی برسند که درقبال فرزندشان مسئول هستند وباید تلاش خود را برای بدست آوردن آگاهی درجهت تربیت ایده آل بکار ببندندولی متاسفانه شواهد جامعه ما نشاندهنده این است که خانواده ها وظایفشان را محدود درتامین خوراک میکنند.این موضوع بوضوح در شهر من دیده میشود که پسران ودختران درسن 10 سالگی به فساد کشیده شدند وبنظر من بیشترین نقش،نقش خانواده است.

مورد دال صحیح است یعنی از پیش از جنینی چون آثار وراثت به دوران قبل از تشکیل جنین مربوط میشود.با تشکر