« آموزش از طريق عشق و محبت»       
براي پدرها و مادرها اغلب اين سئوال مطرح است كه چه كاري بايد انجام داد؟ فرزندانمان در كنار مراقبت و پرورش به چه چيزهاي ديگري نياز دارند؟
در اين متن تا حد ممكن به اين سئوالات پاسخ داده خواهد شد.
موفقيت آينده كودك به تربيت و آموزش اوليه او بستگي دارد و والدين مسئول تربيت فرزندانشان براي زندگي هستند.
امروزه والدين حتي بيشتر از زمانهاي قديم خودشان نيازمند آموزش مي‌باشند تا با چگونگي پرورش شايسته فرزندانشان آشنا شوند. آيا آموزش شامل مراحل و نظرات مفيدي است كه مي‌تواند رشد مثبت فيزيكي، هوشي و عاطفي را در خردسالان ترقي و توسعه دهد؟ اصل جامع و كلي اين است كه تربيت واقعي با يك كلمه كه همان عشق است آغاز مي‌گردد، عشق و نشانه‌هاي مربوط به آن آنقدر با اهميت است كه بدون آنها يادگيري ارزشهاي واقعي براي كودك در حدي بسيار پائين صورت مي‌گيرد.
محبت نقش اساسي در زندگي كودك دارد در واقع به دليل وجود محبت است كه قوّه درك در كودك رشد مي‌نمايد و به دليل همين عشق و محبت در خانواده است كه كودك رشد مي‌كند و به بلوغ شايسته‌اي مي‌رسد.
در يك محيط گرم و مطمئن است كه كودك پيشرفت مي‌كند و در بازوان مادر و آغوش پدر است كه احساس امنيت مي‌كند. والدين براي او در حكم همه دنيا هستند. آنها تمامي نيازهاي كودك را برآورده مي‌كنند چاره‌ساز همه ناراحتي‌ها و برآورنده همه خواسته‌هاي او هستد. او را در مقابل ترسها آرامش مي‌دهند و كودك احساس امنيت را در بودن با آنها دارد.
در عالم كودك والدين در حكم خالق او، حافظ او و منبع عشق او محسوب مي‌شوند.
در يك محيط خانوادگي با محبت است كه كودكان از طريق اعتماد تشريك مساعي و وحدت بيشترين يادگيري را كسب مي‌كنند. نقش محبت به خصوص هنگام برقراري ارتباط از اهميّت و واقعيت بيشتري برخوردار مي‌گردد.
آموزش در مورد برقراري ارتباط:
كودك آشكارا مي‌آموزد كه به والدينش اعتماد كند، هر كلمه‌اي كه والدين مي‌گويند براي او حكم واقعيت را دارد و هيچ دليلي براي سئوال كردن او وجود ندارد اگرچه هنوز هم قدرت انجام اينكار را ندارد. صداي آنها به كودك احساس آرامش مي‌بخشد و او توسّط والدينش احاطه شده و صداي گفتارشان را مي‌فهمد.
آيا تا به حال متوجّه اين مسئله شده‌ايد؟ بلي گفتارتان توسّط فرزندتان مشاهده و ثبت مي‌شود. او هنوز معاني اكثريت لغات را نمي‌داند ولي به سرعت در حال يادگيري نحوه صرف لغاتي است كه شما در گفته‌هاي معين به كار مي‌بريد.
او كلمات را ضبط مي‌كند و در وجودش به آهنگ صداي والدين پاسخ مي‌دهد. اينكه كلمات بيان شده شادي، اميدواري، تشويق، نااميدي، غم يا خشم است، فرقي نمي‌كند. هرچه مي‌خواهد باشد او آنها را مشاهده مي‌كند و آنها جزئي از وجود او مي‌شوند.
گوشهاي تيز اودر حال گرفتن زيبائي‌هاي زمان با آهنگ و بعد عاطفي آن مي‌باشند. شما به او روشي را مي‌آموزيد كه به وسيلة آن فكر كند و عقايدش را بيان نمايد.