بچه‌ها بسيار حساسند. روح آدمي توانايي غريبي در تشخيص هالة حقيقت دارد. اطفال خود مي‌دانند چه وقتي كار خوب انجام مي‌دهند و چه هنگامي شايستة پاداش به صورت تحسين و تأئيدند. شايد به همين علت باشد كه برخي كودكان نسبت به تحسين ناروا و بيش از حد، بسيار آشفته و عصبي مي‌شوند. غلو در تحسين همانقدر براي روح حساس آنان آزارنده است كه تحقير و تنقيد. و هنگامي‌كه فضائل در كانون تصديق و تشكر قرار گيرد، كودكان مؤثرترين انعكاس ممكن را دريافت مي‌دارند.