بازي‌هاي حسي حركتي، مهارتي، نمادين و بازي‌هاي با قاعده همگي داراي منافع ويژه خود هستند. كودكي كه با جغجغه خود بازي مي‌كند يا با پاي خود به وسيله‌اي كه به تختش آويزان است مي‌زند تلاش مي كند تا درباره دنياي اطراف خود بياموزد. او قصد دارد تا حركت جسم متحرك را پيش‌بيني كند و مي‌آموزد كه خود او بايد آن جسم را به حركت درآورد. حس لامسه او را قادر مي‌سازد تا حركت دادن آن جسم را ادامه دهد. چشيدن، شنيدن، لمس كردن و ديدن همگي بازي كودك را غني مي‌سازند. مهارت او در بازي‌ها او را توانا مي‌سازد تا هم‌چنان كه جهان را مي‌كاود در اين كار مهارت و شايستگي بيشتري پيدا كند. هر زمان كه كودك در انداختن توپ، سوار شدن بر دوچرخه يا هل دادن تاپ موفق باشد، احساس مي‌كند كه موثرتر و شايسته‌تر است بازي‌هاي تجسمي كه مهارت‌هاي عملي را شامل مي‌شود، سرانجام استادانه‌تر شده و با قواعد و نظم همراه مي‌شود. بنابراين هر بازي ممكن است تركيبي از مراحلي باشد كه در بالا شرح داده شده است.

همان‌گونه كه گفته شد هر بازي ارزش‌هاي خاص خود را دارد. براي مثال بازي مهارتي كودك را قادر مي‌سازد تا مهارت‌هاي حركتي خود را رشد دهد و بازي‌هاي با قاعده به كودك مشاركت و رعايت نوبت را مي‌آموزد و در عين حال او را با ترتيب و منطق آشنا مي‌كند. بازي‌هاي تجسمي به كودك مي‌آموزد تا بردبار باشد و خشنودي خود را تا اخذ نتيجه در هر مرحله از بازي به تأخير بياندازد. براي مثال اگر كودك مهمان بازي كند ياد مي گيرد كه ميز يا سفره را بچيند و حركات لازم براي آماده كردن چاي و ريختن آن (بدون اينكه بر روي زمين بريزد) را انجام دهد. در حالي كه همه مهمان‌ها منتظر نوبت خود مي‌مانند. در اين بازي همه كودكان مي‌توانند چاي را لمس كنند، بچشند و پر كنند و به صداي قل‌قل سماور گوش كنند. درست كردن نان يا شيريني به وسيله گل بر روي يك مقوا يا جعبه مقوايي بازي حسي- حركتي اوايل كودكي را تقويت مي‌كند و اين وقتي است كه كودك گل و آب را لمس مي كند و يك گلوله را ورز مي‌دهد. وقتي كودكان نقش نانواي ترازودار و مشتري‌ها را بازي مي‌كنند، بازي به صورت يك بازي تجسمي پيشرفته‌تر مي‌شود. حتي در اين بازي نمادين نيز قواعدي به كار مي‌رود: چه مقدار گل براي هر نان لازم است؟ وقتي مشتري‌ها از ترازودار نان مي خرند چه چيزي به جاي پول مي‌پردازند و چه كسي نقش نانوا، ترازودار و مشتري‌ها را بازي مي‌كند؟ بعدها در بازي‌هاي پيشرفته‌تر بر روي يك ميز (مانند بازي شطرنج و غيره) يا بازي‌هايي كه كودكان در كوچه و خيابان انجام مي دهند نه تنها مهارت‌هاي حركتي رشد مي‌يابند (چابكي انگشتان در بازي‌هاي روي ميز و مهارت‌هاي حركتي مانند دويدن، پريدن، طناب بازي كردن در بازي‌هاي كوچه و خيابان رشد مي‌كند)، بلكه قواعد معيني تعيين مي‌شود و كودك تلاش مي‌كند تا اين قواعد را رعايت كند او مي‌آموزد كه چگونه به طور درست رقابت كند و در وسايل بازي شريك باشد.